dilxah

is. <fars.> köhn.

1. Arzu, istək, könlün istədiyi şey. <Güləndam:> İndi buna kələk qur, onun başın piylə, dilxahını əmələ gətir, özün qal aralıqda avara, sərgərdan. N. V.. <Nadir bəy:> . . Bir qızı sərvəti üçün deyil, dilxah və tərbiyəli olduğu üçün alırlar. H. C..

2. Dilxahdan şəklində – ürəyi(n) istədiyi şeydən. – Nədən mərcləşmək? – Dilxahdan! (belə deyəndə uduzan adam udanın ürəyi istədiyi şeyi verməlidir).